JONG GELEERD IS....

De eerste kynologische les van mijn vader, hoe hou ik mijn hond Blackie aan het lijntje!

Met mijn moeder op de kiek
In 1952 geboren en getogen in Heerlen, ik was een na jongste van een groot gezin. We woonden in een groot wit huis boven aan de berg met een grote boven en beneden tuin met een zomervakantiehuisje, waar in het hoogseizoen vakantiegasten verbleven om van het Bourgondisch Zuid Limburg te genieten.

De tuin was mijn wereld, met mijn dagdromen en lievelingsplekjes, speelde ik er met broers en zussen, de hond(en) waren een belangrijk fijn gezelschap, maar mochten niet binnen, ook s´winters niet, het verhoogd houten hondenhok gaf beschutting tegen regen, wind en koude.


Op de tuintrap 1955 Voor het zomerhuisje.
BLACKIE zorgde voor nog meer blijdschap met drie puppies, een lief dotje POEtsKAtoen hielden we aan, hij kreeg de naam: POEKA.
Poeka werd in hetzelfde jaar geboren als mijn broertje Servaas, hij had het downsyndroom, zo groeiden ze/we samen op en werden trouwe maatjes, Poeka week niet van zijn zijde en als Buddy waakte hij over hem en zorgde dat er nooit iets gebeurde, zelfs als zij de kuierlatten namen en door hadden hoe het hek open moest om de "Weide Wereld" te ontdekken, er zijn vast heel wat engelbewaarders in hun nabijheid geweest. Helaas leven beide al lang niet meer, maar wie weet, zweven ze langs de regenboog om s´nachts als ster te mogen schitteren om ons te laten weten, dat het goed was.

In die tijd keken we naar de serie "Lassie" op de Duitse tv.zender, naar het gelijknamige jeugdboek "Lassie Come Home" van de schrijver Eric Knight. De verhalen van die trouwe viervoeter, heeft mede een onuitwisbare diepe indruk op mij gemaakt, die ik mede door mijn ervaring kon delen.

Reactie plaatsen
Reacties
Hartelijk dank voor je lieve reactie, liefs, Lidy
Bedankt voor de leuke herinneringen